Siatkówka to cienka, przezroczysta błona wyściełająca wnętrze gałki ocznej. Jest to struktura, w której znajdują się pierwsze neurony drogi wzrokowej, a sygnały wizualne są przekazywane przez nerw wzrokowy do mózgu. Centralną część siatkówki stanowi plamka żółta, która odpowiada za najostrzejsze widzenie, umożliwiając powstawanie obrazów o najwyższej rozdzielczości.
Ze względu na wysoki metabolizm, siatkówka wymaga odpowiedniego odżywiania, które zapewniają tętnica środkowa siatkówki i naczyniówka. Zaburzenia w odżywianiu mogą prowadzić do chorób kompleksu siatkówkowo-naczyniówkowego, które często dotyczą obu tych struktur jednocześnie.
Choroby centralnej części siatkówki mogą powodować nagłe lub stopniowe pogorszenie widzenia, które pacjent odczuwa jako zniekształcenie obrazu z bliska lub z daleka. Wczesne objawy obejmują słabsze widzenie barw, mniejsze nasycenie kolorów oraz pogorszoną zdolność postrzegania kontrastu i jasności. W przypadku zajęcia tylko jednego oka, objawy mogą być długo niezauważone przez pacjenta, dlatego ważna jest samokontrola widzenia przy zasłoniętym drugim oku, np. przy użyciu testu Amslera.
1. Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (AMD)
Zwyrodnienie plamki to jedno z najczęstszych schorzeń siatkówki, związane z wiekiem i procesami miażdżycowymi. Może prowadzić do poważnych uszkodzeń funkcji siatkówki.
2. Cukrzycowy obrzęk plamki (DME)
Spowodowany cukrzycą, DME prowadzi do nagromadzenia płynu w siatkówce, co skutkuje pogorszeniem widzenia.
3. Zakrzep żyły środkowej siatkówki (CRVO)
Zakrzep żyły centralnej siatkówki to nagłe zamknięcie naczynia żylnego, prowadzące do gwałtownego pogorszenia widzenia. Ryzyko CRVO wzrasta z wiekiem oraz przy chorobach takich jak nadciśnienie, cukrzyca czy miażdżyca.
4. Choroba Stargardta
Młodzieńcze zwyrodnienie plamki, występujące z częstością 1 na 10 000 osób. Choroba powoduje stopniową utratę centralnej ostrości widzenia i najczęściej pojawia się u dzieci i młodzieży między 7. a 19. rokiem życia. Typowe objawy to zniekształcone widzenie, trudności w czytaniu i rozpoznawaniu twarzy, a także utrata rozróżniania kolorów.
Największe ryzyko rozwoju chorób siatkówki dotyczy osób powyżej 50. roku życia oraz pacjentów z miażdżycą, nadciśnieniem, cukrzycą, otyłością i paleniem tytoniu. Dodatkowo, osoby z jaskrą, nadwzrocznością oraz stanami zapalnymi oka również są bardziej narażone na rozwój chorób siatkówki.