Dystrofie rogówki to grupa chorób, które wynikają z genetycznie uwarunkowanej nieprawidłowej budowy poszczególnych warstw rogówki. Zmiany te mają charakter wrodzony, a ich tempo postępowania może być różne, co powoduje, że pierwsze objawy mogą pojawić się w różnych okresach życia. Istnieje kilkadziesiąt rodzajów dystrofii rogówki, z których najczęstsze to dystrofia Fuchsa i dystrofia Cogana.
Dystrofia rogówki to choroba, która wpływa na nieprawidłową budowę lub funkcjonowanie komórek rogówki. Rogówka, będąca przezroczystą warstwą tkanki na przedniej części oka, odpowiada za skupianie światła na siatkówce. Choroba ta, o podłożu genetycznym, może prowadzić do zmętnienia rogówki oraz pogorszenia ostrości widzenia.
Symptomy dystrofii rogówki różnią się w zależności od rodzaju i stadium choroby. Mogą to być:
• zamglenie lub zniekształcenie widzenia,
• światłowstręt lub nadwrażliwość na jasne światło,
• uczucie ciała obcego w oku lub podrażnienie,
• ból oczu i łzawienie,
• pogorszenie widzenia rano lub w ciągu dnia.
Niektóre typy dystrofii rogówki mogą przebiegać bezobjawowo i być wykrywane przypadkowo podczas rutynowego badania okulistycznego. U pacjentów z dystrofią Fuchsa widoczne jest pogorszenie widzenia rano, które stopniowo się poprawia. Natomiast dystrofia miąższu rogówki nie powoduje takiej zmienności widzenia. Dystrofia Cogana charakteryzuje się spontanicznym bólem oka, często odczuwanym po przebudzeniu, wynikającym z samoistnych erozji nabłonka rogówki.
Rozpoznanie dystrofii rogówki opiera się na dokładnym wywiadzie lekarskim, badaniu przedniego odcinka oka z użyciem lampy szczelinowej, a także na badaniach dodatkowych, takich jak mikroskopia konfokalna rogówki, spektralna optyczna koherentna tomografia (AS SOCT) czy testy genetyczne. Te metody umożliwiają określenie rodzaju choroby, jej stopnia zaawansowania oraz wykluczenie innych schorzeń rogówki.
Terapia dystrofii rogówki zależy od rodzaju schorzenia i nasilenia objawów. W łagodnych przypadkach leczenie obejmuje stosowanie kropli nawilżających, przeciwzapalnych lub hiperosmotycznych, które zmniejszają obrzęk i podrażnienie rogówki. W bardziej zaawansowanych przypadkach konieczne może być noszenie soczewek kontaktowych stabilizujących nabłonek rogówki. W cięższych stadiach choroby, gdy widzenie jest znacząco upośledzone, jedynym skutecznym leczeniem jest przeszczep rogówki, polegający na zastąpieniu chorej tkanki zdrową pobraną od dawcy.
Dystrofia rogówki jest chorobą nieuleczalną, jednak możliwe jest łagodzenie jej objawów i poprawa komfortu życia pacjentów. Kluczowe jest regularne badanie okulistyczne i ścisłe stosowanie się do zaleceń lekarza. Jeśli masz pytania dotyczące dystrofii rogówki lub chciałbyś umówić się na wizytę, zapraszamy do kontaktu z naszym instytutem.
Napisz do nas, a nasz zespół postara się odpowiedzieć najszybciej jak to możliwe!