Centralna retinopatia surowicza CRS

Centralna surowicza choroidopatia – przyczyny i czynniki ryzyka

Centralna surowicza choroidopatia (CRS) to dość powszechne schorzenie, które najczęściej dotyka mężczyzn w wieku od 20 do 50 lat. Choroba polega na gromadzeniu się płynu w centralnej części siatkówki, który pochodzi z naczyń położonych pod siatkówką. Mechanizm powstawania CRS nie jest w pełni zrozumiany, jednak znane są czynniki zwiększające ryzyko jej wystąpienia:

• Płeć męska,

• Wiek 20–50 lat,

• Osobowość typu A (wybuchowość, drażliwość, niecierpliwość),

• Stosowanie sterydów (niezależnie od drogi podania),

• Długotrwały stres,

• Nadciśnienie tętnicze,

• Nadużywanie alkoholu,

• Schorzenia związane z wysokim poziomem sterydów.

Objawy centralnej retinopatii surowiczej

Najbardziej charakterystycznym objawem CRS jest obniżenie ostrości wzroku w jednym oku. Pacjenci często zgłaszają również zamglenie widzenia oraz zniekształcenia obserwowanych obrazów – mikropsję (zmniejszenie wielkości) i metamorfopsję (zniekształcenie kształtu). Inne objawy obejmują trudności z adaptacją do ciemności, mniej nasycone kolory oraz problemy z czytaniem i patrzeniem w dal.

Ponieważ CRS zazwyczaj dotyczy jednego oka, zaleca się pacjentom samokontrolę wzroku poprzez jednooczne oglądanie przedmiotów – drugie oko powinno być zasłonięte. To ułatwia wykrycie ewentualnych zaburzeń widzenia.

Diagnostyka centralnej retinopatii surowiczej

Diagnoza CRS opiera się głównie na badaniu OCT (optyczna koherentna tomografia), które pozwala na zobrazowanie przestrzeni między siatkówką neurosensoryczną a nabłonkiem barwnikowym. OCT jest używane zarówno do wstępnej diagnostyki, jak i do monitorowania rozwoju choroby.

Dodatkowym narzędziem diagnostycznym może być angiografia fluoresceinowa (AF), która umożliwia wykrycie uszkodzeń naczyń. Uszkodzenia te mogą być później leczone za pomocą laseroterapii.

Metody leczenia centralnej surowiczej retinopatii

W przypadkach ostrej postaci CRS, możliwe jest zastosowanie zabiegu laserowego w celu zamknięcia uszkodzonych naczyń. Zabieg przyspiesza wchłanianie nagromadzonego płynu i skraca czas rekonwalescencji, co jest szczególnie istotne dla osób, których objawy mogą wpływać na wykonywanie obowiązków zawodowych (np. pilotów).

Tradycyjnie zalecano odczekanie około 6 miesięcy, aby objawy CRS ustąpiły samoistnie. Obecnie jednak coraz częściej leczenie wprowadza się wcześniej, aby pacjenci mogli szybciej wrócić do normalnej aktywności.

W leczeniu CRS stosuje się różne metody, w tym:

• Leki doustne,

• Krople do oczu,

• Laseroterapię,

• Mikropulsy,

• Fotokoagulację klasyczną,

• Leki anty-VEGF.

Diagnostyka i terapia CRS w naszym instytucie

Skuteczność terapii CRS w dużej mierze zależy od precyzyjnej diagnostyki. W naszym instytucie każde badanie jest przeprowadzane z wykorzystaniem nowoczesnego sprzętu, co pozwala na dokładną ocenę stanu narządu wzroku i postawienie właściwej diagnozy.

Nasze podejście do leczenia jest indywidualnie dostosowane do potrzeb każdego pacjenta, a wybór terapii opiera się na najnowszych badaniach naukowych potwierdzających skuteczność stosowanych metod.